بین تنهایی و تو باید یکی را برگزید...

سِرِ پیوستن به تو از خود بریدن بود و بس

شاه‌بیت وصل گاهی لب گزیدن بود و بس

سهم ما از بارش باران زیبای بهار

گاه‌گاهی رعدِ برقی را شنیدن بود و بس

پاسخ من در جواب سردمهری‌های تو

گاه روی طعنه‌هایت خط‌کشیدن بود و بس

بین تنهایی و تو باید یکی را برگزید

اشتباه آینه خود را ندیدن بود و بس

راز دیدار تو در دل‌کندن از دیدار بود

گرچه دل همواره دنبال رسیدن بود و بس

عشق حتی در مقام حرف هم دیوانگی‌ست

حاصل این حرف تنها دل بریدن بود و بس

محمدحسن جمشیدی