از غم گریز نیست که غم سرنوشت ماست...

پنداشتیم خنده و شادی سرشت ماست

اما فقط غم است که در سرنوشت ماست

ما را درون مزرع رنج آفریده‌اند

اندوه ابر تیره و غم بذر کشت ماست

امّید چیست؟ صبح بعیدی‌ست بی‌طلوع

شادی کجاست؟ گمشده‌ای در بهشت ماست!

زیر کدام سقف بخوانم شکایتی

از بخت باژگونه که در خاک و خشت ماست

خورشید می که مشرق ساغر چشیده‌است

پنهان ز چشم طالع زیبا و زشت ماست

ای صبح بی‌نشانه! به شب‌های ما بگو

از غم گریز نیست که غم سرنوشت ماست

جویا معروفی