که می دهم همه تاوان اشتباهم را...

شهاب زرنکشیدی شب سیاهم را
گلی به سر نزدی آفتاب و ماهم را

پرنده ای که به نام تو بود از لب من
پرید و برد به همراه خود، نگاهم را

رسیده و نرسیده به اوج سوزاندی
به هُرم صاعقه ای بال مرغ آهم را

بهار را به تمامی ندیده غارت کرد
سموم فتنه به ناگه گُل و گیاهم را

مسیر، خفته چنان در غبار آتش و دود
که گم کند دلم و دیده، راه و چاهم را

به هر طریق که رفتم غم تو پیشاپیش
کمین گرفته و بربسته بود راهم را

تمام عمر به رنج و شکنجه محکومم
که می دهم همه تاوان اشتباهم را
حسین منزوی