روح در به درم...

در چنگ میله بال و پرم را شناختم

افسوس در قفس هنرم را شناختم  

گم کرده بودم این بدن پاره پاره را

از داغ بی کسی، جگرم را شناختم  

چون کفش کهنه بی کس و تنها مرا گذاشت

روز نیاز همسفرم را شناختم  

بانگ انا الحقم همه جا را گرفته بود

بالای دار، قدر سرم را شناختم  

آن دم زدن ز مردی و مردانگی گذشت

تا زیر بار دل، کمرم را شناختم  

سیمرغ کو که باز در این دشت پر غبار

در خاک و خون تن پسرم را شناختم  

یک روز مثل آینه، یک روز مثل آه

این گونه روح در به درم را شناختم

حسین جنتی