درد عشق

پیش از این هرچار فصل روزگارم سرد بود 

شانه هایم بی بهار و شاخه هایم زرد بود   

پیش از این در التهاب آباد داروخانه ها 

هر چه گشتم درد بود و درد بود و درد بود   

پیش از این حتی ردیف شعرهای خسته ام 

آتش و خاکستر و دود و غبار وگرد بود   

آه از آن شبها که تنها کوچه گرد شهرتان 

بی کسی گمنام ، رسوایی جنون پرورد بود   

از خدا پنهان نمی ماند ، چه پنهان از شما

مثل زن ها گریه سرمی کرد ، یعنی مرد بود 

زندگی آن روز تا آنجا که یادم مانده است

مثل تا اینجای شعرم بی فروغ و سرد بود 

**

ناگهان امِا یکی همرنگ من درمن شکفت

شاد و شیدا عین گلهای بهارآورد بود 

مثل شب ، مثل شبیخون ، مثل رؤیایی که گاه 

در شبان بی چراغم شعله می گسترد بود

دیدم آن لیلای شورانگیز صحرا زاد را

تازه می فهم چرا مجنون بیابانگرد بود