وقتی مرا به دل بسپاری که مرده ام

آن ماهی ام که گوشه ای از حوض، مرده ام

بیچاره آن دلی که به دریا سپرده ام

بی تاب، مثل شعر به کاغذ نیامده

شرمنده مثل نامه ی برگشت خورده ام

از بس که زخم بود برآن، جا نیافتم

تا بار عشق را بگذارم به گُرده ام

ای باغبان ! مزاحمتم را به دل مگیر

از باغ، غیر حسرت چیدن نبرده ام

می ترسم ای رفیق! تو هم مثل خاک سرد

وقتی مرا به دل بسپاری که مرده ام!

میلاد عرفان پور