تاوان اشتباهم

فریب سیب درختان زادگاهم را
سبد به روی سبد چیده ام گناهم را

سقوط کردم و پیدا نکرده تا امروز
کسی نشانه‌ای از جعبه‌ی سیاهم را

در این سیاه و سپیدی همیشه ماتم از آن
پیاده‌ای که به چالش کشیده شاهم را

تفنگ خالی و تیری که می‌زنم هرشب
به خالهای پلنگی که خورده ماهم را

چه سخت آمدم اینجا چه ساده گم کردم
درست وقت رسیدن دوباره راهم را

من از بهشت دروغ تو چشم پوشیدم
به سمت دوزخ خود دوختم نگاهم را

فریب چیدن سیبی دوباره می‌گیرد
مجال دادن تاوان اشتباهم را
جمال پناهی‌نژاد